Benim için ilahi hakikat yani Rab sevgidir. Saf sevgi..

Hayat ise o sevginin ruhsal bir yansımasıdır. Diğerkâmlık dolu sorumluluktur. Şefkattir. Saygıdır. Sahiplenmedir. Üretmektir. Geliştirmektir.

Çok boyutlu bakış açısı ve bütüncül yaklaşım benim en büyük heyecanımdır.

Benim için hayatın anlamı, asmada çubuk olabilmektir. Anlamı ve amacı devamlı daha büyük bir bütünün parçası olmakta gördüm. İnsanı araçsallaştırmayı sevmedim. Tamamlama anlayışıyla katkı sunmayı ve hizmet etmeyi ana ilke edindim. Yönetişim gücüne dayalı gerçek hizmetkâr güdülere çok değer verdim. Halkla özdeşleşmeyi ve toplumsal denetimi önemseyen paradigmal siyaset ve hizmetkâr liderliğin bütün sorunların çözümünde iyi bir reçete olabileceğine inanırım.

Bana göre, bütün sorunların temelinde bilgi ve bilgeliğin, ahlak ve içsel donanım yoksunluğu yatmaktadır. Çünkü insanın görüşü, bilgisiyle doğru orantılıdır. Kendini yönetmenin temel dinamiği de bununla bağlantılıdır..

Bir Hint Atasözü, ''insan dört odadan oluşan evdir: Zihinsel, duygusal, fiziksel, ruhsal. Ama her gün her odaya girmedikçe tam olamaz'' der.

Bu odalardaki anlamlar, bilgiler küçük, değerler oksijensiz ise, insanın iç dengesi sarsılır. Anlamlandırma yeteneği bozulur. Değerlendirme sistemi bulanıklaşır. Bakış açsısı kirlenir. Madalyonunun sadece bir tarafı görülür.

Bu içsel odalar hakikatin yeni bilgileriyle havalandırılırsa, yeni anlamlarıyla ışıklandırılırsa, farklılaşma başlar. Durum değişir.

Çünkü anlama kapasitesi büyüdükçe ve genişledikçe, özgürlük ve özgünlük yaşam bulur. Özdenetim ruhu güçlenir. Derindeki hakikatin özü dışarıda somutlaşmaya başlar.

Ancak unutulmasın ki, gerçek benliğin mükemmelliğe ulaşması zamanla olur ve zamanla somutlaşır. Embriyo bebek olmak için mücadele etmez ve meşe palamudu meşe ağacı olmak için mücadele etmez. İnsan da, olmak için yaratıldığı kişi olmak için mücadele etmesi gerekmiyor. Kendini gerçekleştirme sürecinde sadece doğallığını bozmaması yeterlidir. Doğallığın görkemiyle ortaya çıktığında hayat da onun bu güzelliğini kutlayacaktır.

En büyük onur, insanın kendi olması, kendi kalabilmesidir. Buna katkı sunanlara ne mutlu!.

Yusuf Beğtaş