ABD’nin yakın tarihine dair anlatılan bir fıkra/söylence vardır ki oldukça düşündürücüdür. Şöyle ki;

1940’lı yıllarının ABD’sinde siyah ve beyaz çekişmesinin had safhada olduğu günlerdir. Teksas eyaletindeki bir işçi servisinde “ben beyazım, senden üstünüm, sen siyahsın, ikinci sınıfsın vesaire…” tartışması çıkar. 

Kısa sürede dinmeyen tartışmaya daha fazla kayıtsız kalamayan aracın beyaz tenli şoförü, hışımla frene basar ve aracı, uçsuz çölleriyle ünlü Teksas’ın şehirlerarası yolu üzerinde durdurur. 

Bir türlü tartışmayı kesmeyen yolcuların hepsini aşağıya indirir. 

Daha sonra onlara hitaben bilgelik dolu kısa bir konuşma yapar:

“Yahu nedir sizden çektiğimiz! Neden birbirinize tahammül edemiyorsunuz? Sadece siyah ve beyaz görecek kadar mı köreldiniz? Hepimiz insanız ve hiçbirimiz diğerinden üstün değiliz. Siyah ve beyaz olmak kadar anlamsız bir tartışma mı olur? Eğer bu tartışmaya bir son vermezseniz, şu çölün ortasında öylece beklersiniz… Ha eğer siyah ve beyaz olmayı bir an unuttum, yeşil olmayı kabul ediyorum diyorsanız o zaman hareket ederim, aksi takdirde etmem. Şimdi herkes yeşil olmayı kabul ediyor mu?”

Otobüsteki ırkçı tartışmalara taraf olan yolcuların o an için yeşil olmayı kabul etmekten başka bir şansı yoktur. Otobüsünün ön kapısında duran servis şoförü;

“Madem hepiniz yeşil oldunuz, öyleyse şimdi sırayla binin de gidelim demiş”

Yeşil olmayı kabul eden ırkçılar, tek sıra olmuşlar ve otobüse binmek için ilk adımı atan da bir siyahi olmuş. 

Kapıda bekleyen bilge şoför siyahi adamı eliyle engelleyerek; 

“Hışşşşşt! Yeşiller binsin dedik ama koyu yeşil demedik, önce açık yeşiller!” diyerek uyarmış. 

Alıntıdır / Anonim