Aydınlanmaya şöyle de diyebiliriz belki: Yaşamın bir oyun olduğunu, bu oyunun içinde yaşadığımız sürece kalmak zorunda olduğumuzu, ancak oyun sahnesinde olmakla birlikte, artık oyun içinde olmamayı başarabilmek. Oyun içinde, oyunda olmayan bir kanal olduğunu fark edip, o kanala geçmek ve evrensel kurallara göre ilerlemek. Oyundakilerle paralel ama aynı zamanda onlarla birlikte. Ama oyun kurallarımız farklı. Onlar düalitede mücadelelerini sürdürürken, aydınlanmış olanlar "fabrika ayarlarına geri dönüp" evrensel donanımlarıyla yaşamı olması gerektiği gibi sürdürüyorlar. İhtiyaçsızlığı hissettiğin her şeyin sana kolayca geliyor olması da Evren'in küçük bir muzipliği sadece. Aslında yaşam bu kadar basit. Akışa teslim ol, her şeyi geldiği şekliyle kabullen, mücadeleyi, direnmeyi bırak, bırak evren sana, senin için en iyi olanı getirsin, buna izin ver, önünü tıkama. Aslında tek yapmamız gereken izin vermek. Hiç bir şey yapmamak. Ama düalitede o kadar mücadeleye alışmışız ki, hiç bir şey yapmamak, ne kadar zor geliyor. Her şeye müdahale ederek, önlem alarak, plan yaparak neler kaçırdığımızı bir bilsek. Her şey önümüzde bizimle buluşmak için bekliyor. Tek yapmamız gereken buna izin vermek.

Alıntıdır