“İşte bu sözlerimi duyup uygulayan herkes, evini kaya üzerine kuran akıllı adama benzer. Yağmur yağar, seller basar, yeller eser, eve saldırır; ama ev yıkılmaz. Çünkü kaya üzerine kurulmuştur. Bu sözlerimi duyup da uygulamayan herkes, evini kum üzerine kuran budala adama benzer. Yağmur yağar, seller basar, yeller eser, evi sarsar. Ev yıkılır; yıkılışı da korkunç olur.”

(Matta 7: 24-27)

Bu bölümde, Mesih'in kaya ve kum üzerine inşa etmeyi konu alan benzetmesini okuyoruz.

Peki, hayatımızın temeli gerçekten ne üzerine inşa edilmiştir?

Hayatımız hangi temel üzerine temellendirilmiştir?

Kalbimiz, hayata açılan en derin merkezdir; kendimizi en hakiki ve özgün şekilde bulduğumuz yerdir. 

Kalp, Tanrı ile temas organımızdır. 

Kalbimizde, hayatımızın diğer alanlarını destekleyen enerjiyi buluruz: Fiziksel, psikolojik, duygusal, ilişkisel ve ruhsal.

Eğer kalben/ruhen Tanrı'ya bağlı olursak, O'nun iradesini ve emirlerini takip ederiz ve her zorluğa dayanabiliriz.

Ancak, Tanrı'nın emirlerine uyarsak rüzgârlar ve sellerin hiç gelmeyeceği anlamına gelmez! 

Mesih'in benzetmesinde, hem Tanrı'nın emirlerine uyan/akıllı, hem de uymayan/akılsız insan hayatın zorluklarını sembolize eden yağmur ve sellerle karşılaşır. 

Fakat eğer hayatımızın merkezinde Tanrı'ya bağlı olursak, orada derinleşirsek, fırtınalar ve seller gelip geçse bile bizi yok edemez ve yıkamaz.

Bu şekilde, hayatımızın temeli sağlam bir kaya üzerine inşa edilmiş olur ve her türlü zorluğa karşı dayanıklılık kazanırız.

Çünkü o kaya derinliktir.

O derinlik sağlamlıktır. Hakiki kişiliktir. 

Sağlam ve hakiki olan yıkılmaz. 

Kum ise yüzeyselliktir.

O yüzeysellik sığlıktır. Sahte kişiliktir. 

Sığ ve sahte olan yıkılır.