Karanlığın gölgesinde, 

Sahte benliğin korku dolu çığlıkları

Yankılanır ruhun derinliklerinde. 

Bozuk güdüler, alçak frekanslı düşünceler 

Bir sis gibi sarar etrafı, 

İçsel karanlıklar dağılmadan, 

Sevgiye yer açmaz korkular.

Aydınlanma kapıya vurur, 

Acılarını ve ışıklarını getirir yanına. 

Kapıyı açan, şaşkınlık içinde kalır, 

Sarsıntılar, acılar, zayıflıklarla yüzleşir. 

Ruhsal uyanışa kadar, 

Acıların etkisi büyür, çoğalır. 

Dönüştürücü dersler çıkarıldığında, 

Ruhun ışığı parlar, ahlaki oksijenle beslenir, 

Farkındalık doğar, ikinci doğum gerçekleşir, 

Hakiki benlik ortaya çıkar.

Aydınlanma, bir sahiplik değildir, 

Kendini keşfetmektir, sorgulamaktır. 

Kendinde kalmak, bencilliğe düşmeden, 

Bilgi arayışında olmaktır her daim. 

Yeri geldiğinde vazgeçmektir, 

Korku kültüründen, sevgi kültürüne geçiştir. 

Gerçek sevgiye, bilginin ışığına kavuşmaktır, 

Hayata sevgiyle, bilgiyle, ışıkla bakmaktır. 

Gereklerini, yükümlülüklerini Samimi bir farkındalıkla, merhametle yerine getirmektir.

Karanlıkta ışığı arayan, 

Acının ortasında huzuru bulan, 

Korkudan sevgiye, bilgiden ışığa, 

Yol alan ruhun destanıdır aydınlanma. 

Her adımda, her nefeste, 

İçsel yolculuğun kutlu başlangıcıdır, 

Aydınlanmanın erdemli çağrısı.